در دوران ماقبل صنعتی جوراب مردانه ارزان از طریق فرآیندی زمان‌بر ساخته می‌شدند بنابراین جوراب‌ها هنوز به شدت برای اعضای جامعه بالا محفوظ بود.
اعضای فقیرتر جامعه برای محافظت از پاهای خود و برای گرم نگه داشتن پاها، روپوش و پارچه های ساده می پوشیدند.
تا قرن هفدهم، جوراب هایی که امروزه می شناسیم، در واقع جوراب ساق بلند نامیده می شدند! عصر صنعتی تغییرات عظیمی در نحوه ساخت جوراب ایجاد کرد.
تا سال 1800 جوراب ها به دو روش بافندگی دستی و بافندگی ماشینی تولید می شدند پس از این مرحله بافتنی ماشینی به روش غالب تبدیل شد.
نوآوری های فناوری در صنعت نساجی و افزایش تقاضا برای پوشاک منجر به دسترسی بیشتر به جوراب شد با پیشرفت جامعه، جوراب ها نیز پیشرفت کردند.
آنها از پشم، ابریشم و پنبه ساخته می شدند و در حالی که هنوز می توانستند نمایشی از ثروت باشند، جوراب ها یک هدف عملی مهم را ایفا می کردند زیرا گرمایش داخلی واقعاً تا قرن بیستم وجود نداشت بنابراین حفظ آن انگشتان پا بسیار مهم بود.
گرم! معرفی نایلون در دهه 1930 یک معامله بزرگ برای صنعت جوراب بود و پارچه های مصنوعی دنیای منسوجات را برای همیشه تغییر داد.
امروزه رایج‌ترین پارچه‌های جوراب شامل پنبه، پشم، پلی استر و نایلون است اما می‌توانید جوراب‌های ساخته شده از پارچه‌ها و پلاستیک‌های بازیافتی، جوراب‌های بامبو (مانند محصولات Lazy Panda) و سایر پارچه‌ها را نیز پیدا کنید.
اکنون جورابی وجود دارد که مطابق با هر نیازی باشد از راحتی گرفته تا سلامتی و استایل شخصی اگر شک دارید، یک جوراب روی آن بگذارید!
از آنجایی که کفش قایق به بازار آمد ممکن است وسوسه انگیز باشد که به طور کلی از جوراب صرف نظر کنید اما به همین دلیل ممکن است بخواهید قبل از خالی کردن کشوی جوراب خود دو بار فکر کنید.
با پابرهنه رفتن در کفش‌های پنجه بسته، ممکن است میکروب‌ها و عرق را وارد کف پا کنید و همچنین احتمال تاول‌ها را افزایش دهید.
