عسل، منبع طبیعی ویتامین ها و مواد معدنی، به عنوان یک داروی مردمی موثر برای بهبود بینایی و کاهش علائم کوتاه بینی (نزدیک بینی) و دوربینی (دوربینی) و آستیگماتیسم شناخته شده است.
در آیورودای باستان از عسل گون انگبین قدیمی و خوب حتی برای درمان آب سیاه و آب مروارید و جلوگیری از تشکیل آب مروارید استفاده می شود.
نزدیک بینی و دوربینی توسط ماهیچه های ضعیف و غیر قابل انعطاف چشم ایجاد می شوند که با تغییر دید از دور به نزدیک یا بالعکس قادر به تنظیم دقیق نیستند.
آنها در نتیجه قرنیه و عدسی چشم هستند که نور را به طور نادرست به داخل آن متمرکز می کنند.
در حالی که نزدیک بینی زمانی رخ می دهد که نور در جلوی شبکیه متمرکز شود، دوربینی زمانی رخ می دهد که نور به اشتباه در پشت شبکیه متمرکز شود.
در مورد دید کامل، نور ورودی به درستی روی شبکیه متمرکز می شود.
عسل سرشار از پروتئین، ویتامین C، نیاسین و ریبوفلاوین است که همگی برای تقویت بافت‌های عضلانی چشم مفید هستند.
روی، منیزیم و آهن موجود در عسل نیز اعصاب بینایی را تقویت کرده و بینایی را بهبود می بخشد.
1 قاشق چایخوری عسل مایع و 1 قاشق چایخوری آب مقطر خالص (نسبت 1:1 عسل و آب) تهیه کنید.
یا 1 قاشق چایخوری عسل خامه ای و 3 قاشق چایخوری آب مقطر خالص (نسبت عسل و آب 1:3)
هشدار: نسبت مخلوط پیشنهادی تنها راهنمای تقریبی است.
انواع مختلف عسل مایع ویسکوزیته متفاوتی دارند.
استفاده از کرم عسل غلیظ روی چشم ها بدون رقیق کردن آن با هیچ آب مشکل خواهد بود.
بسته به میزان حساسیت چشمانتان، مقدار آب مصرفی در معجون را متناسب با استفاده شخصی خود تنظیم کنید.
عسل خام فرآوری نشده ایده آل ترین عسل است زیرا تمام آنزیم های زنده موجود در آن حفظ می شوند.
هر گونه گلی (متمایز) یا واریته چند فلوره (ناشناس) خوب است، اما عسل مانوکا از نظر محتوای ضد باکتریایی یک برش بالاتر از بقیه است.
توانایی های فوق العاده قوی ضد باکتری آن یک انتخاب محبوب برای قطره چشم است.
